مدح و شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام
دیـنِ خـدا را عـده‌ای در دام می‌بـردنـد تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می‌بردند با دیدنِ ریشِ سفـیدش دشمنان ای‌کاش حـداقــل او را کــمــی آرام مـی‌بـردنـد امامۀ صـدق خـدا روی تنـش باز است شاید شـهـید عـشق را احـرام می‌بردند وقتی رئیس مذهب شیعـه‌ست یعنی که پخـته‌ترین را جـاهـلانی خـام می‌بردند داغی که افتاده به قلب شیعیان این‌ست تـطهـیـر را با گـفـتن دشـنـام می‌بـردند وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم‌ست یعنی‌که مذهب را سوی اعدام می‌بردند با حـبّـه‌ای انـگـور زهـرآلـود عـالـم را آنان به سمت غـربت فـرجـام می‌بردند |